2012/06/30

Deka hadiso el la Kvardek de la Navaano

Laŭ Abu-Horajrato (Allaho kontentu pri li!), la Rasulo de Allaho (la namazo kaj la paco de Allaho estu sur li!) diris:

Jen Allaho Plejalta estas pure bona kaj akceptas nur puran bonon. Jen Allaho instruas al la fidantoj tion, kion Ĝi instruas al la senditoj. Allaho Plejalta diras:

Ho vi, rasuloj! Manĝu el la puraj bonaĵoj kaj kondutu virtan konduton.۝

Kaj Ĝi diras ankaŭ:

Ho vi, kiuj fidas! Manĝu el la puraj bonaĵoj tion, kion mi provizas al vi.۝

Poste li [la Rasulo] rakontis pri viro, kiu vojaĝas multe, sed pri si ne zorgas eĉ plej malmulte, kaj etendas siajn manojn al la ĉielo [petante]: "Ho Mastro! Ho Mastro!", dum lia manĝaĵo estas haramo, lia trinkaĵo estas haramo, lia vestaĵo estas haramo, kaj nutras sin per haramo; kiel do li ricevus favoran respondon?

Tion rakontis Moslem.

[Ĝis ĉi tie la teksto de la Navaano. Nun sekvas miaj notoj:]

Manĝo estas tio, kio konstruas kaj vivtenas nian korpon, kaj manĝo estas ankaŭ ĉio, kio konstruas kaj vivtenas niajn sentojn, niajn pensojn kaj nian tutan koron, menson kaj eston.

Kiu fidas al la instruo de Rasulo (tio estas, al Mesaĝo, kiu religas la homon al la Realo kaj liberigas la homon elde nuraj ŝajnoj), tiu konstruas sin kaj sian mondon per tiu pure bona (tajjeba) instruo. Ĉiun alian konstrumaterialon li trovas nealirinda (harama), tutsimple ĉar ĝi ne taŭgas por aŭtentika, Real-ligita vivo, sed nur por vagado tra mondo de nuraj ŝajnoj.

Tia homo, kiu serĉas realon en fantazioj, ne povas trovi lumon en mallumo. Tio estas nur natura leĝo!

Naŭa hadiso el la Kvardek de la Navaano

Laŭ Abu-Horajrato Abdalrahmano, filo de Saĥro (Allaho kontentu pri li!), kiu diris:

Mi aŭskultis la Rasulon de Allaho (la namazo kaj la paco de Allaho estu sur li!), kiam li diris:

Kion mi apartigis de vi, tion evitu; kaj kion mi instruis al vi, tion faru laŭ via kapablo. Kio pereigis la homojn antaŭ vi, tio estas, ke ili multe demandis kaj disopiniis pri siaj nabioj.

Tion rakontis la Boĥarano kaj Moslem.

[Ĝis ĉi tie la teksto de la Navaano. Nun sekvas miaj notoj:]

Ĉi tiu hadiso prezentas la instruon de Mohammad el vidpunkto de farendaĵoj kaj nefarendaĵoj; tamen la homaj kondutoj ampleksas ne nur korpan konduton sed ankaŭ parolan konduton kaj mensan sintenon. Do Mohammad instruis pravan penson, pravan parolon kaj pravan konduton: kion fari kaj de kio sin deteni.

Dua parto de la hadiso avertas kontraŭ entrudo de kapricoj. Instruo, per kies apliko la homoj povas enkorpigi absolutajn valorojn super ĉiu relativa intereso, povas nur difektiĝi per harfendado, kiu ne troviĝas en la originala instruo.

La originala instruo rekte fontas el la sperto de la Majstro. Kompreneble, ĉiu disĉiplo transdonas el la instruo tiom kaj tiel, kiom kaj kiel la disĉiplo sukcesis ricevi kaj realigi. La hadiso ne celas tiun memkompreneblan tratempiĝon, dum kiu la instruo nepre alprenas la kolorojn de ĉiu survoja panoramo. Laŭ mia kompreno, la hadiso avertas nur kontraŭ anstataŭigo: korpaj, parolaj, mensaj kapricoj, fontantaj el propraj interesoj kaj aliaj kutimoj, ne anstataŭu la instruon de tiuj, kiuj asimilis la originalan instruon kaj pludonas ĝin al la sekvaj generacioj.

Kaj kiel rekoni taŭgan instruanton? Tio estas tute alia, eĉ se plej grava, demando. Tie ni restas ĉe la intuo, kiu rekonas (aŭ ne rekonas) laŭdindajn ecojn ĉe eventuala instruanto, kiun do oni fidas (aŭ ne fidas). Tiaj laŭdindaj ecoj, el islama vidpunkto, estas ĝuste tiuj ecoj, kiuj plej (re)proksimigas homon al senlima universaleco, preter la fermiteco de individuaj kaj grupaj interesoj. Dume, ni surŝipas en maro, kie diversaj sirenkantoj provas allogi nin al diversaj rifoj kaj klifoj de promesataj paradizoj: ĉiu pripensu, ĉu la idoloj kontentigas la sopiratajn aspirojn. Tamen, por tion pripensi, nepras unue konscii tion, kion ni sopiras kaj aspiras.

Noto
Absolutaj valoroj: Plej altaj, senlimaj valoroj, en ĉiu kampo kaj tereno de ekzistado, nome etiko (bono), fiziko (sano), estetiko (belo), intelekto (vero)...

2012/06/28

Oka hadiso el la Kvardek de la Navaano

Laŭ la filo de Omar (Allaho kontentu pri ambaŭ!), la Rasulo de Allaho (la namazo kaj la paco de Allaho estu sur li!) diris:

Mi ricevis ordonon, ke mi kontraŭstaru la homojn, dum ili ne atestas, ke estas neniu dio sed estas Allaho, kaj ke Mohammad estas sendito de Allaho, kaj dum ili ne starigas namazon nek venigas zakaton. Sed, se ili faras tion, ili retenas de mi siajn korpojn kaj siajn havaĵojn krom tio, kion islamo rajtas. Sed ilia kalkulo koncernas Allahon Plejaltan.

Tion rakontis la Boĥarano kaj Moslem.

[Ĝis ĉi tie la teksto de la Navaano. Nun sekvas miaj notoj:]

Estas evidente, ke sendito, kiu alportas mesaĝon de Allaho (tio estas, de la Realo), devas kontraŭstari kaj rezisti erarajn mondobildojn (per atesto), individuajn kapricojn (per sencoplena ritaro) kaj sociajn maljustojn (per solidare etika konduto).

Se iu lernas kaj alprenas de Mohammad la ateston, la ritaron kaj la etikan konduton (doktrino, ritoj kaj etiko: jen la ingrediencoj de tradicia religio), tiu staras sur la sama fronto kiel Mohammad, subjektive kaj objektive, submetita nur al la postuloj de la lernita instruo. Sed tion rajtas prijuĝi nur Allaho.