2012/06/30

Naŭa hadiso el la Kvardek de la Navaano

Laŭ Abu-Horajrato Abdalrahmano, filo de Saĥro (Allaho kontentu pri li!), kiu diris:

Mi aŭskultis la Rasulon de Allaho (la namazo kaj la paco de Allaho estu sur li!), kiam li diris:

Kion mi apartigis de vi, tion evitu; kaj kion mi instruis al vi, tion faru laŭ via kapablo. Kio pereigis la homojn antaŭ vi, tio estas, ke ili multe demandis kaj disopiniis pri siaj nabioj.

Tion rakontis la Boĥarano kaj Moslem.

[Ĝis ĉi tie la teksto de la Navaano. Nun sekvas miaj notoj:]

Ĉi tiu hadiso prezentas la instruon de Mohammad el vidpunkto de farendaĵoj kaj nefarendaĵoj; tamen la homaj kondutoj ampleksas ne nur korpan konduton sed ankaŭ parolan konduton kaj mensan sintenon. Do Mohammad instruis pravan penson, pravan parolon kaj pravan konduton: kion fari kaj de kio sin deteni.

Dua parto de la hadiso avertas kontraŭ entrudo de kapricoj. Instruo, per kies apliko la homoj povas enkorpigi absolutajn valorojn super ĉiu relativa intereso, povas nur difektiĝi per harfendado, kiu ne troviĝas en la originala instruo.

La originala instruo rekte fontas el la sperto de la Majstro. Kompreneble, ĉiu disĉiplo transdonas el la instruo tiom kaj tiel, kiom kaj kiel la disĉiplo sukcesis ricevi kaj realigi. La hadiso ne celas tiun memkompreneblan tratempiĝon, dum kiu la instruo nepre alprenas la kolorojn de ĉiu survoja panoramo. Laŭ mia kompreno, la hadiso avertas nur kontraŭ anstataŭigo: korpaj, parolaj, mensaj kapricoj, fontantaj el propraj interesoj kaj aliaj kutimoj, ne anstataŭu la instruon de tiuj, kiuj asimilis la originalan instruon kaj pludonas ĝin al la sekvaj generacioj.

Kaj kiel rekoni taŭgan instruanton? Tio estas tute alia, eĉ se plej grava, demando. Tie ni restas ĉe la intuo, kiu rekonas (aŭ ne rekonas) laŭdindajn ecojn ĉe eventuala instruanto, kiun do oni fidas (aŭ ne fidas). Tiaj laŭdindaj ecoj, el islama vidpunkto, estas ĝuste tiuj ecoj, kiuj plej (re)proksimigas homon al senlima universaleco, preter la fermiteco de individuaj kaj grupaj interesoj. Dume, ni surŝipas en maro, kie diversaj sirenkantoj provas allogi nin al diversaj rifoj kaj klifoj de promesataj paradizoj: ĉiu pripensu, ĉu la idoloj kontentigas la sopiratajn aspirojn. Tamen, por tion pripensi, nepras unue konscii tion, kion ni sopiras kaj aspiras.

Noto
Absolutaj valoroj: Plej altaj, senlimaj valoroj, en ĉiu kampo kaj tereno de ekzistado, nome etiko (bono), fiziko (sano), estetiko (belo), intelekto (vero)...

No hay comentarios:

Publicar un comentario